تأثیر سطوح مختلف کود نیتروژن در زراعت مخلوط ذرت و سویا

این تحقیق در سال 1374 در مزرعه آموزشی و پژوهشی دانشکده کشاورزی تهران و به منظور ارزیابی تأثیر سطوح مختلف نیتروژن بر عملکرد‘ اجزاء عملکرد و شاخص های فیزیولوژیکی رشد در زراعت مخلوط ذرت وسویا انجام گردید. طرح آزمایشی بکاررفته کرتهای خرد شده در قالب بلوکهای کامل با سه تکرار بودکه چهار سطح صفر‘ 100‘200 و300 کیلوگرم نیتروژن بعنوان عامل اصلی و تک کشتی دو گیاه وهمچنین سه نسبت مخلوط (s1 =کشت خالص ذرت‘ s2=کشت خالص سویا‘s3=5%ذرت+50%سویا‘ s4=75%ذرت+25% سویا و s5=25% ذرت+75%سویا) بعنوان عامل فرعی درنظرگرفته شد. روش مورد استفاده برای تشکیل مخلوط ها بر اساس جایگزینی بود. نتایج حاصله نشان داد که افزایش میزان نیتروژن تا سطح 200 کیلوگرم درهکتار بطور معنی داری سبب افزایش عملکرد دانه ‘ تعداد دانه د ربلال ‘ ماده خشک (dm) و شاخص سطح برگ (lai) ذرت و همچنین عملکرد دانه‘ تعداد غلاف در گیاه و تعداد دانه در غلاف dmوlai سویا گردید. اما الگوی کشت فقط تعداد دانه در بلال ذرت‘ تعدادغلاف درهر گیاه dmوlai سویا در آرایش s5 حاصل گردید. nar,rgr,cgr درهر گیاه از الگوی عمومی این شاخص ها پیروی کردند و بهترین حالت را در سطح 200 کیلوگرم نیتروژن داشتند. محاسبه ler بر سطح 200 کیلوگرم نیتروژن در هکتار و آرایش کشت s5 به میزان بدست آمده ‘ یعنی در این حالت کشت مخلوط 153 درصد نسبت به کشت خالص افزایش عملکرد نشان می دهد.